Ponad dwie dekady temu Hanus G. Johansen skomponował muzykę do pochodzącego z lat 20-tych poprzedniego stulecia wiersza „Blóma mín” (pol. Kwiecie mój) autorstwa Poula F. Joensena. Od tego czasu piosenka zyskała na Wyspach Owczych status kultowej. Znalazła swoje miejsce w repertuarze wielu artystów, a w trakcie koncertów wykonywana jest z pełnym wsparciem publiczności.

Odsuwając na bok walentkowy róż i atakujące zewsząd serduszka, zajrzyjmy do tekstu tego farerskiego wiersza sprzed niemal stu lat o miłości do Tej Jedynej.

Fagra blóma tú sum prýðir
fjallatindar berg og skørð,
bø og ong og grønar líðir,
hvat er fagrari á jørð?

Eina blómu tó eg kenni,
fagrast hon av øllum er,
sjálvt ei rósan líkist henni,
tað er hon eg valdi mær

Piękny kwiecie, który zdobisz
Górskie szczyty, klify i przełęcze,
Pola, łąki, zielone zbocza,
Cóż piękniejszym jest na świecie?

Pewien kwiat, który znam
Najpiękniejszym jest ze wszystkich,
Niepodobna do niej róża,
Taką jest ta, którą wybrałem.

Blómur spretta móti vári,
følna, tá ið heystið er,
mín, hon blóma man alt árið,
um so kalt og kavið er.
Einaferð hon bert kann blóma,
følnar hon, eg følni við.
Fylgja skal eg blómu míni,
til tann síðsta hvíldarfrið.

Kwiaty kwitną, gdy nadejdzie wiosna,
Więdną, gdy przychodzi jesień,
Mój jednak kwitnąć będzie cały rok,
Nawet gdy chłód i śnieg.

Pewnego dnia zakwitnie ona,
Zwiędnie ona, zwiędnę i ja,
Podążać za mym kwiatem będę,
Aż po sam kres.